Bastiaan had door zijn vroege geboorte een moeilijke start. Als baby keek hij soms al ongelukkig, veel huilen en weinig slapen. Via familie kwamen we bij een kinderosteopaat terecht. Na een aantal behandelingen werd hij merkbaar rustiger.

Op de basisschool bouwde hij merkbaar spanning op tussen de vakanties, wat zich op de langere termijn vertaalde in constant aanwezige tics. Een goede slaper was hij nooit, maar nu begon hij ook irreële angsten te ontwikkelen.

In de hoop de tics te laten verdwijnen, zijn we opnieuw naar de osteopaat gegaan. Hij had goede ervaringen met primaire reflexintegratie therapie en verwees ons door. Een uitkomst omdat we op deze jonge leeftijd geen medicatie wilden; de enige andere oplossing. Op zoek naar een erkende therapeut in de regio kwamen we uit bij Ellen van praktijk Ademruimte.

Ervaringen van andere ouders op haar website waren herkenbaar en hoopgevend. Na een uitgebreid intakegesprek en verschillende testen werd er een behandelplan afgesproken met daarin ook een actieve en betrokken rol voor ons als ouders. Ellen stelde een combinatie van lichamelijke oefeningen (Reflexintegratie) en kindercoaching gesprekken voor.

Hoewel Bastiaan soms emotionele momenten had tijdens de coaching en ook thuis/op school emotioneel door een diep dal is gegaan, is hij altijd met plezier meegegaan naar Ellen. Spelenderwijs kwamen lastige onderwerpen aan bod en hielp Ellen’s positieve manier van uitleg en feedback geven Bastiaan om beter te begrijpen hoe emoties werken en je gedachten kunt sturen. Zo werd hij zelf “de voorzitter van de vergadering in zijn hoofd”.

Ellen heeft een prettige, zorgzame en betrokken manier van werken en ook voor ons was het traject een leerzame ervaring.

Niet alleen thuis, maar ook op school is het effect merkbaar. Bastiaan is rustiger, zit beter in zijn vel en is zelfstandiger geworden. Ook fysiek is hij zekerder in zijn handelen en de tics zijn (bijna) weg. Hij vraagt regelmatig of we nog kunnen oefenen, aangezien hij zelf ook merkt dat hij er nog steeds baat bij heeft.

We hebben het idee dat er nog een na-ijl effect is van de behandelingen, aangezien de tics nog steeds lijken af te nemen en de zelfstandigheid nog steeds toeneemt. We hadden een jaar geleden niet kunnen geloven dat hij er geen probleem meer mee heeft om na schooltijd alleen naar huis te gaan en vervolgens zelf op tijd naar een sporttraining te gaan!

Dank je wel voor je hulp.