Emma (10 maanden)

Het verhaal van Emma is ook als video terug te vinden op Facebook: https://fb.watch/f1K0ULhl0c/

Emma is 6 september 2019 geboren. Vanaf haar geboorte kreeg ze borstvoeding. Helaas heeft Emma van medio oktober tot eind december 2019 stilgestaan qua gewicht. Een fles met kunstvoeding of gekolfde melk erin weigerde ze. Achteraf bleek Emma een te kort tongriempje en lipbandje te hebben. Hiervoor hebben wij Emma bij de Tongriemkliniek in Groningen laten behandelen.

De maanden stilstand in gewicht hebben tevens geresulteerd in een ontwikkelingsachterstand. Vanaf begin 2020 kreeg Emma daarom frequent fysiotherapie. Tot we, toen Emma medio 2020 begon met rollen, zagen dat ze vast leek te lopen in haar bewegingen. We hebben toen een chiropractor ingeschakeld en vrijwel op hetzelfde moment zagen we op Facebook een bericht van Ellen over de “banaan-houding” voorbijkomen. Omdat we veel herkenden bij Emma hebben we contact met Ellen opgenomen.

13 juli 2020 was het eerste consult bij Ellen. Emma was toen 10 maanden oud en had o.a. een grofmotorische ontwikkelingsachterstand van ruim 2 maanden, hypotonie (lage spierspanning), ze overstrekte veel en ze had momenten van erge onrust (zoals ontroostbaar huilen).

De consulten/behandelingen bij Ellen waren altijd érg hartelijk. Ze legde goed uit welke reflexen er bij Emma niet goed geïntegreerd waren en wat de verschillende reflexen doen. Deze reflexen werden vervolgens middels behandeling door Ellen en de oefeningen die we thuis bij Emma deden geïntegreerd. Ook vinden wij het heel prettig dat Ellen kijkt naar waar een kind op een bepaald moment aan toe is en dat Ellen daarop aansluit.

Wat we opmerkten was dat Emma tijdens de behandelingen bij Ellen met regelmaat moest huilen. Ellen reageerde hierop steeds liefdevol naar Emma en legde ons uit dat dit een oorsprong had in hoe ze was geboren. Ook vertelde ze ons dat dit kan gebeuren omdat er informatie in de hersenen komt die nieuw is en er nog in opgeslagen moet worden. Ook thuis merkten we dat Emma bij nieuwe ontwikkelingen huilde. Zodra ze datgene echter beter beheerste, merkten we dat het huilen steeds minder werd en verdween.

Iedere keer dat we bij Ellen waren en waren geweest zagen we bij Emma grote vooruitgang. Begin 2021 zijn we met fysiotherapie gestopt omdat we al geruime tijd merkten dat het niets toevoegde, wat de reflexintegratie duidelijk wel deed.

Dankzij Ellen en de oefeningen die we kregen om thuis te doen, heeft Emma de ontwikkelingsachterstand inmiddels volledig ingehaald. Ook verdween de onrust en kreeg Emma een andere blik in haar ogen (opener / meer in het hier en nu). Ze is minder snel moe, overstrekt niet meer, is vrolijker, heeft plezier en is actiever.

Als we dan nu zien hoe goed Emma zichzelf ontwikkeld heeft en gegroeid is, dan is niet meer voor te stellen dat we, voordat we in contact kwamen met Ellen, ons weleens hebben afgevraagd of Emma ooit zal leren kruipen en lopen.

We zijn Ellen heel dankbaar voor haar geweldige inzet. Zonder haar waren we met Emma niet waar we nu zijn!